قدما موسیقی را بخشی از علم می‌دانستند و آن را همسنگ با دانش ریاضی قرار داده‌اند. این پندار البته بی‌دلیل نیست چرا که موسیقی یکی از دقیق‌ترین پدیده‌هاست و هر تغییر و تحولی در آن هر چند احساسی باشد باز هم قاعده‌پذیر و قانونمند است. تاکنون با نت‌های هفتگانه و همینطور تقسیمات زمانی آنها آشنا شدید. اینک یک پرسش: اگر بخواهیم یک قطعه آهنگ را روی کاغذ بنویسیم با چه معیاری نت ها را پشت سر هم بچینیم؟ آیا می‌توان بدون در نظر گرفتن ارزش زمانی نت‌ها آنها را پشت سر هم اجرا کنیم؟ بی‌گمان نتیجه‌ی چنین کاری موسیقی دلنشین نخواهد بود. برای سازماندهی و آرایش درست نت‌ها لازم است آنها را از نظر زمانی دسته‌بندی کنیم و هر دسته باید از قاعده‌ی تعیین شده‌ای پیروی کند تا به نتیجه‌ی مطلوب دست یابیم. درست مثل سربازان یک لشکر که بدسته‌های مختلف تقسیم شده و تحت امر فرمانده به اجرای نقش خود می‌پردازند. بدین منظور در موسیقی واژه‌ی میزان را معرفی می‌کنیم. میزان در حقیقت ظرفی است که تعداد محدودی نت از نظر زمانی در آن جای می‌گیرند. از آنجا که ارزش زمانی هر میزان از قبل تعیین شده است، نت‌های داخل آن میزان مجازند در همان زمان مشخص شده به اجرا درآیند و بنابراین پس از پایان مهلت خویش، نوبت به نت‌های میزان بعدی می رسد. میزان ها با یک خط عمودی از همدیگر جدا می‌شوند که این عامل جدایی را خط میزان می‌گویند، شکل (18).

میزان ها انواع مختلفی دارند و نوع آن ها در ابتدای هر آهنگ مشخص می‌شود. ارزش زمانی تمامی میزان‌های یک آهنگ مساوی است مگر این که نوع میزان عوض شود. پرسش: در یک میزان چه تعداد نت و از کدام نمونه‌ها باید قرار دهیم تا ظرفیت آن پر شود؟ این درست مثل این است که از شما بپرسند چقدر آب در یک لیوان جای می‌گیرد؟ چه پاسخی می‌دهید؟ روشن است تا اندازه و ظرفیت لیوان را ندانید نمی‌توانید به این پرسش پاسخی صحیح بدهید.