هر دستگاه موسیقی ایرانی متشکل از دانگ‌های مختلفی است که گاهی یک دانگ بین دو یا چند دستگاه مشترک است. ولی برخی دانگ‌ها نیز به‌طور اختصاصی به یک یا دو دستگاه تعلق دارند. اگر مجری موسیقی ایرانی ـ چه خواننده و چه نوازنده ـ بخواهد از دستگاهی به دستگاه دیگر برود، در واقع از دانگ‌های مشترک بین دو دستگاه استفاده می‌کند و سپس به دانگ اختصاصی آن دستگاه فرود می‌آید. هنگام تغییر دستگاه به ‌طور طبیعی اندازه فواصل با استفاده از نشانه‌های جانبی تغییر می‌کند و معمولاً نت شاهد نیز عوض می‌شود.