بخش بزرگی از آهنگ‌های ایران، به‌ویژه گونه‌های رایج در نواحی آن مثل خراسان، لرستان، کردستان، بختیاری و فارس، از ریتم‌هایی پیروی می‌کنند که با میزان‌های ساده و ترکیبی قابل بیان نیستند. میزان‌بندی این‌گونه آهنگ‌ها معمولاً از کنار هم قرار گرفتن دو یا چند میزان ساده حاصل می‌شود. برای مثال از جمع یک میزان دوضربی و یک میزان پنج‌ضربی بدست می‌آید. یا از ترکیب یک میزان سه‌ضربی و یک میزان چهارضربی، می‌توان به یک میزان هفت‌ضربی دست یافت. این‌گونه میزان‌ها که به میزان‌های لنگ معروف‌اند، حالت ویژه‌ای دارند و به راحتی می‌توان آنها را از میزان‌های معمولی تشخیص داد. شکل (42) نمونه‌هایی از دو میزان پنج ضربی و هفت ضربی را نشان می‌دهد.
میزان‌های لنگ بسته به این که ضرب‌های قوی و ضعیف آنها چگونه تنظیم شده باشند، شکل‌های مختلفی پیدا می‌کنند. نحوه شمارش ضرب‌ها نیز به محل قرار گرفتن ضرب‌های قوی بستگی دارد. برای مثال یک میزان پنج‌ضربی می‌تواند به صورت‌های 3+2، 2+3 و حتی 4+1 نواخته شود. شکل (43) و (44) حالت‌های مختلف دو نمونه میزان لنگ یعنی پنج‌ضربی و هفت‌ضربی را نشان می‌دهد 
شکل 42:میزان های لنگ
شکل 43:گونه های مختلف میزان پنج ضربی
شکل 44:گونه های محتلف میزان هفت ضربی
کلمات کلیدی:
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
