گاهی لازم می‌شود کشش زمانی یک نت به اندازه‌ای اضافه شود که با نشانه‌های موجود ممکن نباشد؛ برای مثال اگر کشش یک نت به اندازه یک سیاه و یک دولا چنگ باشد، چگونه می‌توان آن را نشان داد. شکل (37) به این گونه پرسش‌ها پاسخ می‌دهد.

در شکل (37) خطی که بین نت‌های همنام کشیده شده است، خط اتحاد نام دارد. یعنی نت‌های مربوطه را با هم متحد می‌کند تا فقط به ‌صورت یک نت طولانی‌تر صدا بدهند. همانطور که در شکل (37) آمده است، خط اتحاد می‌تواند علاوه بر متحد کردن نت‌های داخل میزان، نت‌های چند میزان دیگر را نیز با هم متحد کند که در آن صورت همه نت‌های قرار گرفته در بین خط اتحاد، به صورت پیوسته اجرا می‌شوند. این حالت در سازهای بادی نظیر نی، سرنا، فلوت و همچنین صدای آوازی انسانی و سازهای آرشه‌ای نظیر کمانچه، ویولون و... بیشتر به محسوس است.

اگر خطی بین دو یا چند نت غیرهمنام کشیده شود، معنی دیگری می‌دهد. یعنی همه آن نت‌ها را به هم وصل می‌کند. به همین دلیل خط اتصال نامیده می شود، شکل (38).

خط اتصال موجود در شکل (38) به نوازنده یا مجری آهنگ نشان می‌دهد که آن نت‌های واقع در بین آن، باید به صورت پیوسته و بی‌‌وقفه اجرا شوند. برای درک عمیق تر مفهوم خط اتحاد و اتصال به یک مثال از ادبیات گفتاری و نوشتاری توجه کنید، شکل (39).

در عبارت نخست شکل (38) خط بین «آی» و «ی» از جنس خط اتحاد است. یعنی گوینده حرف «ی» را کشیده ادا می‌کند و چون هردو حرف همنام هستند، فقط زمان اجرای آن افزایش می‌یابد. اما در عبارت دوم خط‌های زیر عبارات، از نوع اتصال هستند و به گوینده عبارت می‌فهمانند که جمله «من آمدم» را با یک نفس بخواند. در این صورت معنی عبارت بسیار شفاف و روشن به شنونده منتقل می‌شود. اگر خط اتصال را برداریم و یا جور دیگری کلمات را به هم وصل کنیم، معنی عبارت تغییر می‌کند و چه ‌بسا گاهی نامفهوم شود.